Dile kolay!
Son 2 yılımın neredeyse her aksamı bu binada geçti.
Her sabah 05.00'da güne uyan. Gebze'den Güneşli 'ye git. Her gün akşama kadar ayakta eğitim ver. Sonra koştura koştura araç bul, servis kavgası yap. Derse ilk kısmını kaçırarak yetiş ve dersten çık. Sonra bilmem kaç araç değiştirerek Gebze' ye dön.
Her gece 24.00'dan ve çoğu kez de 01.00'dan sonra eve gir.
Ödevler, sunumlar, okunması gerekenler ve hali hazırda devam eden iş hayatı.
Peki değdi mi?
Değmek ne demek. Sonuna kadar değdi.
Öncelikle en büyük hayallerimden birini gerçekleştirdim. Psikoloji bilimini okudum. Tam anlamıyla harika bir deneyimdi.
Harika insanlarla tanıştım. Muhteşem hikayelere tanık oldum. Çok değerli paylaşımlar oldu.
Birbirinden değerli hocalarım oldu. Öyle çok bilgiye açmışım ki anlatamam. Bazen öğrenme açlığı ile hocalarımı bunalttim. Hatta çoğu kez bu böyle oldu:)
Kenarından geçme ihtimalimin olmadığı kitapları hocalarımın ve arkadaşlarımın tavsiyesiyle okudum.
Değiştim, büyüdüm, olgunlastim. Zihnim başka bir bakmaya başladı dünyaya.
Yeni ve heyecan verici hedefler buldum. Hayatıma anlam katacak, uğruna savaşacak ve beni gerçekten de bi insan olarak tatmin edecek yollar keşfettim.
Isın özcesi ben artik başka bi Salim oldum.
Mutluyum. Iyi ki bu yolu seçmişim ve sabırla buraya kadar getirmişim.
Bu süreçte tanıştığım sınıf arkadaşlarıma dünyalarını bana açtıkları için çok teşekkür ediyorum. Yolculuk sizinle çok güzeldi.
Bildiklerini, tecrübelerini bize sabırla anlatan kıymetli hocalarım. Sizler gibi öğretmenlerim olduğu için çok şanslıyım. Sizleri ve öğretiklerinizi hiç ama hiç unutmayacağım. Var olun. Her şey için teşekkür ederim.
Canım Annem ve Kardeşim. Uzaktan da olsa hep motive ettiniz. Hep yanimda olduğunuzu hissettirdiniz. Sizlere asla borcumu ödeyemem.
Canım Babam. Her ne kadar bugün aramızda olmasan da beni hissettiğini ve gördüğünü biliyorum. Hep okumami ve okuyarak bir yerlere gelmemi istedin. Gözün arkada kalmasın. Oğlun seni gurulandirmaya devam edecek.
Bu süreçte nazımı çeken mesai arkadaşlarım, dostlarım, akrabalarim saydigim sayamadığım herkese çok teşekkür ederim.
Ve son olarak en büyük teşekkürü canım, kıymetlim, biricik sevgilime... Eşim Öznur Yücel Tanrıverdi ye ediyorum. Minik kızımızın en sendromlu zamanlarında yanında olamadım. Çoğu kez evin bir çok işini kendi basina halletmek zorunda kaldin. Çok sabırlı oldun. Her zaman şefkatle yaklaştın. Ve hepsinden de önemlisi bana hep inandın.
Sana çok teşekkür ediyorum. Iyi ki hayatımdasın.
Evimizin neşesini de unutacak değilim tabii ki:) Elifi'im. Canım kızım. Artık babacık evde. Hep oynayacağız artık. Aksamlar ve hafta sonları bizimdir artık.
:)Tabii bu bir yolculuk. Öğrenmek hayat boyu devam eder. Ve ben de bu yola baskoydum.
Şimdiki hedef tezimi tamamlamak ve çok heyecan duydugum yeni hedeflere doğru yürümek.
Içim kıpır kıpır.
Duygularımı paylaşmak istedim. Sabir gösterip buraya kadar okuduğunuz için ayrıca sizlere de teşekkür ediyorum.
Hayallerinizi yaşadığınız bir hayatınız olması dileğiyle.
Sevgiyle kalın.
Yorumlar
Yorum Gönder