Eğitime ve Eğitmenliğe Dair Her Şey

"Nasıl Eğitmen Olunur?" serisine devam ediyoruz. Bu videoda eğitim ihtiyacının nasıl tespit edileceğini anlatmaya çalıştım. Faydalı olması dileğiyle

Başarmak güzeldir. İyi hissettirir. Mutlu olursun. Ancak başarısızlık bir öğretmene benzer. Eğer dersini almayı da biliyorsan... Dünya üzerindeki hiç bir eğitim, başarısızlıklarından aldığın dersi ve tecrübeyi sana kazandıramaz. İşte bu yüzden, başarısız olmaktan korkma. Denemeye devam et. Çevrendekilerin seni yolundan saptırmasına izin verme! Doğru bildiğin yolda yalnız yürü! Yürümekten asla vazgeçme! www.salimtanriverdi.com

İşlerim, yüksek lisans, eğitimler, sunumlar, yazılar, ödevler ve başka koşturmacalar içerisinde olduğum ve hayatımın hiçbir zaman diliminde olmadığı kadar yoğun olduğum bir dönemdeyim. Öyle yoğun ki sabahları evden 05.30’da çıkıp genellikle gece 23.00 civarı eve adımımı atabiliyorum. Günlerden bir akşam eve erken gidebildim. O gün akşam dersim yoktu. Eve erken gitmek demek kızıma ve eşime daha fazla vakit ayırabileceğim anlamına geliyordu. Akşam eve girdikten sonra yemek seansını, çay ve sohbet takip etti. Yalnız o akşam diğer akşamlardan farklı bir şey olduğunu fark etmem çok da uzun sürmedi. Kızımız Elif Sare epey yaramazlık yapıyordu. Ayrıca çocuk inatlaşmasının ne demek olduğunu anladığım bir akşam olmuştu. Şaşkındım ama durumu anlamıştım. Koşturma esnasında kızımı bir miktar belki de ihmal etmiştim. Ve belki de o dikkatleri üzerine çekmek için böyle bir yöntem geliştirmişti. İnsan bu gibi durumlarda ne yapacağını şaşırıyor bazen. Danışacak bir merci bir kaynak arıyorsunuz. Ben

Kitapçının psikoloji kitapları bölümünde yeni neler var diye kendimi kaybetmiştim. Aile ve çocuk kitaplarına bakıyordum. Yanımdaki bir beyefendi de aynı bölümdeki kitaplara bakıyordu. Klasik bir kitapçı enstantanesi. Sonra bir anda beyefendi bana bir şeyler dedi. Ben: Affedersiniz anlayamadım. O: İşe yarayacağını sanmıyorum. Ben: Kusura bakmayın. Kitaplara dalmışım. Konunun bağlamını anlayamadım O: Diyorum ki bu kitapları okuyarak aileni kurtaramazsın. Her şey kitaplardaki gibi değil, keşke olsa Aramızda bir anda gelişen bu muhabbet merakımı iyice beyefendiye yönlendirmeme sebep oldu. Ben: Ailemle ilgili bir sorunum yok çok şükür. O: Eee neden buradasınız? Ben: Psikoloji yüksek lisansı okuyorum. Bu konular ilgimi çekiyor. O: Öyleyse size şunu söyleyeyim. Ne kitaplar ne de psikologlar çözüm sağlayamıyorlar. Aramızdaki sohbet bir süre böyle devam etti. Sonrasında kitapçının yanındaki kahvecide bulduk bir anda kendimizi. Eşiyle epey bir süredir araları bozukmuş. Bir uzmandan

Kariyerinde harika bir noktaya gelmiş bir dostumla kahve içmek için buluşmuştuk. Huyumdur. Buluşmalara biraz erken giderim. O gün de öyle yaptım. Havada tatlı bir güneş vardı. Ne serin ne de çok sıcak… Tam kıvamındaki bu havayı her ikimizde değerlendirelim diye kafenin bahçesinde bir yere geçtim ve dostumu beklemeye başladım. Pahalı arabasının anahtarını kafenin valesine bıraktı ve yanıma geldi. Önce havadan sudan sohbet ettik. Sonra sohbet yine her zamanki gibi yine onun kariyeri ve projelerine geldi. Ancak bir farkla. Bu sefer başka bir tonda konuşuyordu. O: Biliyor musun çok çalışıyorum Salim. Ben: Evet ama iyi de kazanıyorsun. Hakkettiğini alıyorsun sanıyorum değil mi? O: Alıyorum almasına da… Ben: Eee. Sorun ne? O: Geçenlerde bir kitap okudum. Ölüm döşeğindeki insanların son pişmanlıklarını sormuşlar. Ben: Evet? O: Oradaki maddelerden birisi tamamen beni anlatıyor. Fark ettim ki hayatımın tamamını iş merkezli hale getirdim. Çocuğumun büyüdüğünü gör

Yakın bir arkadaşım telefonla arayarak benimle konuşmak istediğini söyledi. Ses tonundaki tedirginliği hissetmiştim. Zaten son zamanlarda da epey dalgınlaşmıştı. İşleriyle ilgili problemler yaşamaya başlamış ve gün geçtikçe içine kapanmıştı. Onu bazen dalgın şekilde buluyordum. Aslında neden olduğuna dair güçlü bir fikrim vardı. Hani bazen aklınıza düşen şeyin gerçeğe dönüşmesinden korkarsınız ya... İşte bu da o durumlardan biriydi. Ben: Tabii konuşalım kardeşim. Hayır olsun? O: Abi telefonda konuşmak istemiyorum. Ben: İnsanı endişelendiriyorsun. Nedir durum söyle işte O: Abi bizim mekana gel. Anlatacağım her şeyi. Telefon görüşmesinden 1 saat sonra arkadaşımla mekanda buluştuk. Birer çay söyledik. Onu dinlediğimi belirtir halde başımı salladım. O: Abi boşanıyoruz. Ben: ..... Uzun süreli flört dönemi sonrasında yuvalarını kurmuş olan arkadaşımın bu sözü beni çok üzdü. Aslında başta her şey harikaydı. Sanki birbirleri için yaratılmışlardı. Ne oldu da bu duruma geldiler diye düşünd

Geçen hafta eşimle birlikte kızımız Elif Sare'nin stüdyo fotoğrafının çekilmesi için fotoğrafçıdan randevu aldık.Bizim haylaz evden çıkma zamanlarında yaramazlığın dozunu arttırır genelde :) Tabii hazırlanıp dışarıya çıkması oldukça güç oluyor bu haliyle. Eşim evdeki diğer işleri organize etmeye çalışırken bana, "Salim, Elif'in tırnaklarını keser misin?" diye seslendi. Aman Allah'ım! Benim en büyük kabusum o minik parmaklara bilmeden zarar verme ihtimalimdi. Tabi haliyle eşime " sen kessen daha iyi olur hayatım" dedim ama nafile. Eşim tırnak konusunda ısrarcı olunca ben de büyük bir tedirginlik içinde görevimi yapmaya çalıştım. Biraz uğraş, çokça stres, ter ve evet. Başarmıştım. Tuhaf olan şuydu: Kendimi çok iyi hissediyordum. Sanki kızımla aramızda başka bir görünmez bağ kurulmuştu. Farklı bir tecrübeydi benim için. Evet! sadece bir tırnak kesme olayından bahsediyorum :) Neden bugüne kadar Elif'le ilgili diğer konularda eşime daha çok yardımcı

Bu videoda, eğitmenlik, eğitmen olmak, eğitimcinin eğitimi, eğitim tasarlamak konularına değindim.  iyi seyirler dilerim.

Geçenlerde bir hafta sonu iki buçuk yaşındaki kızımla havanın da güneşli ve güzel olmasını fırsat bilerek bulunduğumuz semtin parkına oynamaya gittik. Kızım Elif Sare oradaki bir çok çocukla birlikte gayet keyif alarak oynamaya başladı. Ben de belli bir mesafeden takip ediyordum. Sonra bir anne ve yaklaşık 5 yaşlarındaki çocuğu da parka zaman geçirmeye geldiler. Her şey gayet seyrinde giderken, yeni gelen evladımız parkta oynayan diğer tüm çocukları rahatsız etmeye, vurmaya ve hatta düşürmeye başladı. İlk etapta ses çıkarmadım. Sonrasında çocuğun belki de beraber oynama kültürü olamayabileceği düşüncesiyle "hadi bakalım birbirinizi üzmeden kardeş kardeş oynayın" diyerek ufacık uyarılarda bulundum ancak çocuğun beni pek de dinlediğini söyleyemem. Bir ara bir kaç çocuğun elindeki simitlerle beslemeye çalıştıkları uysal bir kediye tekme atmaktan da çekinmiyordu çocuk. Tabii merakım annesinin çocuğunun davranışlarının karşısındaki tutumunun ne olacağı yönünde artmıştı. Kı

Her hafta bir içerik olacak şekilde Youtube macerama başlıyorum. İlk videom bir tanışma ve selamlaşma videosu oldu. Umarım keyifli ve öğretici bir kanal olur. Her hafta bir yeni video ile görüşmek üzere :) Unutmadan! Kanalıma abone olmayı ve bildirimleri açmayı unutmayın :)